Wednesday, June 8, 2011

"මල් හට ගන්නා වසන්තයම නෑ.....හැමදා....."


"මේ සටහන තබන්නට හිතේ තිවුනෙ ගියමාසෙ වෙසක් පොහෝ දිනයේදීමයි...මේ ජාගර හිත ..! හරිම පුදුමයි...ලිපිය සම්පූර්ණ කරන්න දුන්නෙම නෑනෙ..මගෙ හිත මට මෙච්චල් නැහැ...අනේ..බුදු හිමියනි .!මගේ හිත අල්ලල බැඳල තියාගන්න මට හොඳටමවුවමනායි...මං දන්නව...ඒක පුළුවන් නුඹ වහන්සේගේ ධර්මයටම විතරමයි....අනේ..ඒ මඟ යන්න මට ධෛර්‍යය දෙන්න......!"

============================================================

"අනේක ජාති සංසාරං - සද්ධා විස්සං අනිබ්බිසං
ගහකාරකං ගවේසන්තො - දුක්‍ඛා ජාති පුනප්පුනං
ගහ කාරක දිට්ඨෝසි - පුනගේහං නඛාහසී
සබ්බාතේ ඵාසුකා භග්ගා - ගහකූටං විසංඛිතං
විසංඛාර ගතං චිත්තං - තණ්හාණං ඛය මජ්ඣනා "

  "මම නොයෙක් ආත්මයන් තුළ නැවත නැවත ඉපදෙමින් ගමන් කළෙමි. නැවත නැවත ඉපදෙන මේ තණ්හාව නැමැති ගෙය සාදන වඩුවා  සොයාගත්තෙමි..එම්බා වඩුව..! මම නුඹ පරාජය කළෙමි..."

============================================================

තණ්හා ආශා...
තණ්හා ආශා ඔලොගු කරේ ලා
මග තොට නොබලා වගතුග නොසොයා
එළිය දකින්නද මේ යන්නේ......
ඒ... සැපත සොයන්නද මේ යන්නේ
කතරේ.....
ගිනිගත් වැලි තලයේ
තණ්හා ආශා........

උතුරන ගංගා නියඟය ආදා
වියළී යනවා ගහකොල මැලවී
මල් හට ගන්නා වසන්තයම නෑ
හැමදා.....
අප යන මේ ගමනේ
තණ්හා ආශා.........

අඳුරෙන් ගැලවි
එළිය සොයන්නෝ
හැමදා අඳුරේ අඳුර දකින්නෝ
අඳුර දකින්නෝ
දිවියේ සාරය
දිවියේ සාරය මෙපමණි ඇත්තේ
අඳුරේ.....
අප හැම වල්මත් වී
තණ්හා ආශා........

සැපත විනෝදේ උපත කදුළ වේ
විපත පියා වේ මේ ලොව සැපතේ
පිය පුතු දෙදෙනා එකටයි ඉන්නේ
කිසිදා.....
නැත උන් වෙන් වන්නේ

තණ්හා ආශා..
තණ්හා ආශා ඔලොගු කරේ ලා
මග තොට නොබලා වගතුග නොසොයා
එළිය දකින්නද මේ යන්නේ
ඒ... සැපත සොයන්නද මේ යන්නේ
කතරේ.....
ගිනිගත් වැලි තලයේ
තණ්හා ආශා...


=========================================================

මම් මගේ හිත විවර කරන්නට සිතුවෙමි...ඒ වෙන යමක් නිසාම නොව, මේ බඹයක් තරම් වූ කුණුපය නිවස්නය කරගෙන "මම"ය කියනා නාමරූපය මා පරීක්ෂාකරන්නට යන සැටියෙක් පෙනෙන නිසාවෙනි...මේ පඨවි..ආපෝ..තේජෝ...වායෝ..යන සතරමහා භූතයෝ අල්ලා බැඳ ගත් මේ අද්භූත සිත තේරුම් ගන්නට මට වුවමනාය...විටෙක ආශාව..විටෙක තණ්හාව...විටෙක රාගය..මා පෙළයි...කෙසේවතුදු  එක් කාරනයක් මා පැහැදිලිව දකිමි...මේ සැපය..සැපය..යි මා ඇද බැඳ ගන්නා සියළු දේ අවසන "දුක" පවතින බවය..මා උතුම් චතුරාර්‍ය සත්‍යය අවබෝධකොටගෙන ඇතැයි ඔබට හැඟේ නම් මා එය නිවැරදි කළ යුතුම වේ..අහෝ..!අඩුම තරමේ මා ඒ උතුම් සැපය සොයායන්නාවූ මඟට පිළිපන්නෙක්දැ'යි මා තුළ සැකයකි..
මා ඉහතින් සඳහන් කළ උදාන වාක්‍යය ගෞතම බුදුන් වහන්සේ විසින් දේශණාකොට හරියටම වසර දෙදහස් හයසියයක් ගත වීත් ..මා අඳුරේ ..සසරේ ගමන් කොට ඇත..අහෝ..උන්වහන්සේගේ එක් ධර්ම මාත්‍රයක් සැබවින්ම වටහා ගත්තේ නම් මේ සසර ගමන නවතාලිය හැකි බැවි දනිමි...මේ මනුස්ස ආත්මභාවයේදී ක්ෂන සම්පත්තිය,කලණ මිතු ඇසුර ලද්දීත් මා තවමත් අඳුරේ බව ලජ්ජාවෙන් කියමි...අනේ හිමියණි...මගේ හිතේ පැලපදියම් වූ මේ තණ්හාව,ආශාව පොදිය බිම තියන්නට මට ධෛර්‍යය දෙන්න...!

=====================================================
අහන්න....

සොඳුරු ගේය පද සිත්තම : ...................
දිව්‍යමය සත්සර මුසුව : ........................
මියුරු ගැයුම : සුනිල් එදිරිසිංහ

3 comments:

  1. අපි අපිම අපේ ගමන සකස් කර ගත යුතුයි.

    ReplyDelete
  2. @Hishan Melanga,
    හැබෑව මල්ලියේ..තම තමාම..අද..අදම...

    ReplyDelete
  3. තෙරුවන් සරණින් ඒ උතුම් නිවන් අවබෝධය ලබාගැනීමට ඔබට වීර්යය ලැබේවා !

    ReplyDelete